فهم معاصر و دگرگونی‌های تاریخی

تحلیل گفتمان در معنای رایج به نوعی تکنیک فروکاسته شده است. فروکاست تحلیل گفتمان به تکنیک و تهی کردن آن از تاریخ‌مندی موجب شده است که این نظریه و چشم‌انداز انتقادی از خصلت‌های خودش تهی شود و همچون تکنیکی پوزیتیویستی در خدمت سری دوزی بسیاری از متون در بیاید. درس‌گفتارهای پیش رو تلاش دارد قرائتی تاریخ‌مند از تحلیل گفتمان ارائه کنند و علیه این ایده است که تحلیل گفتمان را به تکنیک فرو بکاهد.

استاد حیدری در اولین جلسه درس به بیان شیوه های متعدد تعریف کردن یک مسئله می پردازد و معتقد است بی نهایت نظام نامگذاری وجود دارد و این قدرت است که در نظم دانش موجود یکی از این بی نهایت ها را به عنوان تنها حقیقت نامگذاری می نمایاند. لذا به تعبیر استاد حیدری فهم وضعیت معاصر جز در دل فهم دگرگونی‌های تاریخی ان ممکن نیست و برای تعاریف نباید قطعیت  فراتاریخی دانست.

سلسله دروس تحلیل گفتمان نشان می دهد که اولاً چگونه باید با تاریخ مواجه شد، دوم چگونه باید تاریخ را از نو ساخت و سوم رابطۀ دانش-قدرت در درون تاریخ را چگونه باید بررسی کرد.